Her branşta nefeslerimizi tutarak ve yaşımız ne olursa olsun kalbimizde artık ufak sıkışmalarla izlediğimiz Fenerbahçe'nin maçlarına, pazar akşamı yeni birisi eklendi. Kalan 5 maç içerisinde hem rakibin lig pozisyonu, hem taraftar etkinliği, hem de oynanan sahanın büyük olması nedeniyle futbol oynamak isteyen takımlara avantaj sağlayacak olması açısından, kalan 5 maçımız arasında taraftarlarca belki de en kolay geçmesi beklenen maçtı Bucaspor maçı. Ancak taraftarın bu beklentisine sahada oynayan takım da aynı şekilde kapılınca, kolay geçmesi beklenen maç Ali Koç'un da belirttiği gibi korku filmini anımsattı bizlere.
Zor iş Fenerbahçeli olmak. Hem de çok zor. Neden mi ? Çünkü Fenerbahçe tam teşeküllü bir spor kulübü. Bir Fenerbahçeli için, (özellikle Aziz Yıldırım'ın vizyonunda spor kulübü gerçeğinin hatırlanmasından sonra) hem maddi olarak, hem zaman olarak hem de psikolojik olarak bu branşların hepsini takip etmek durumunda kalmak inanın bünyeyi çok zorlayan bir iş. 9 branşta faaliyet vereceksin, bunlardan bir kısmında erkek - kadın şeklinde ayrı ayrı mücadele ediyor olacaksın ve bir taraftar olarak bunların hepsini takip edeceksin.
Ne söylenebilir, ne yazılabilir bilmiyorum. Bu şampiyonluk için hazırlanan ve bugün maç sonrasında üstlere geçirilen t-shirtlerde öylesine güzel verdiler ki mesajı, bize diyecek söz kalmıyor. Sene içerisinde bir takım bazı olumsuzluklar yaşayabilir, bunlar nelerdir ? Koç değişikliği, oyuncu sakatlanmaları, cezalı duruma düşmeler vs vs vs. Ama bizim başımıza gelen komplo uzun senelerdir akıllardan çıkmayacak cinstendi. Aslında bu iğrenç komplo olmasaydı, çok sıradan gelecek bu seneki Türkiye şampiyonluğu, bir sürü olumsuzluklara rağmen kazanılınca çok ama çok anlamlı oldu.
Bayanlarımızın Galatasaray karşısında aldıkları bu enfes galibiyetin başka bir açıklaması olamaz. Hakikaten de 5 yıldır ambargo koyduğumuz lig şampiyonluğundan bizi mahrum bırakmaya çalışan bir kısım organizasyona ve Galatasaray'a atılmış enfes bir tokattı Pazar günkü maç. Biz Galatasaray'ı kaç senedir sürekli yenip, şampiyon oluyoruz zaten. Peki bu maçı bu kadar özel kılan neydi ???
Son zamanlarda tatsız giden basketbol şubesindeki en güzel haberlerden biri. Uzun süreden beri aklımdaydı "Emir'in sözleşmesinin durumu ne olacak" diye. Hem böylesine yetenekli bir oyuncuyu kadroda tutabilmek açısından önemliydi hem de Türk oyuncu statüsünde oynaması sebebiyle ekstra 1 yabancı oyuncu oynatabiliyor olmak açısından kritik idi. Elde tutmakta geciktiğimiz takdirde ligdeki rakiplerimizin anında üstüne üşüşeceği bir oyuncuydu. 3 yıllık sözleşme imzalamışız, gayet de güzel oldu.
4-5 gün öncesine kadar basketbolda hem erkeklerde hem de bayanlarda Avrupa'daki final 4'lar için çok ama çok büyük umutlarımız varken, bugün içinde bulunduğumuz nokta hakikaten üzüntü verici. Bayanların 2 maçta da son 4 yılın şampiyonu Spartak'a yenilerek elenmesi, erkek takımının ise 3-0 başladığı Top 16'da çok ama çok büyük bir avantajını kaybedip, işi son maç olan Valencia deplasmanına bırakması, birçok kişide hayal kırıklığına neden oldu. Bu 2 takım için de Avrupa'da muhteşem başlayan sezon, dramatik bir biçimde sonlanacağa benziyor. Öncelikle erkek takımından başlayalım.
Bu akşamki Beşiktaş maçı bizim açımızdan aslında çok da kritik olmayan bir derbi maçıydı. Şöyle ki, 2. yarıdaki 4 maçımızı kazanıp, Trabzonspor ile Bursaspor da puan kaybı yaşayınca, artık puan kaybetme lüksümüz olmuştu. Dolayısıyla Uefa kupasına büyük ölçüde veda etmiş, lige devre arası transfer ettiği yıldızlara rağmen havlu atmış, bu maç öncesi bu sezonki son misyonu Fenerbahçe'yi yenmek olan bir Beşiktaş'a karşı deplasmanda alınacak beraberlikten şikayetçi olmazdım. Aykut hoca da maç öncesi konuşmasında Beşiktaş'ın Kiev'e farklı yenilmesinin Beşiktaş'ı bu maç için kamçılayacağını ve Fenerbahçe açısından olumsuz olacağını da belirtti. Dolayısıyla gelişen şartlar gereği galibiyete çok daha fazla ihtiyacı olan taraf Beşiktaş'tı.
"Maç içerisinde oyunumu değiştirebilmeliyim. Artık topu tutmak veya tek pas oyunu arasında geçiş yapabilmeliyim. Futbol ayağa ve derine diyagonal oynamayı gerektiriyor. Kale önünde daha etkin olmalı, gol atıp, asist yapmalıyım. Penaltı yaptırmalıyım. Ayrıca sahayı daha geniş kullanmalı ve savunmamı da geliştirmeliyim. Takımda daha düzenli oynamalıyım. Yaşım 21 ama öylece kalmıyor. Yapacak çok işim var.Kendime her zaman muktedir olduğumu söylüyorum."
Fenerbahçe'nin basketbol takımının mağlübiyeti sonrası yazmak çok da alışkın olmadığım bir durum. Dolayısıyla biraz sinir bozukluğu, biraz moral bozukluğu, biraz da kadere isyan duyguları ile yazılmış bir yazı olacak. Bu kadar olumsuzluk bir araya gelince mağlübiyet kaçınılmaz oldu. Birşeyler ters gitmeye başladı mı, beraberinde aksi gitme ihtimali olan herşey ters gidiyor. Bu gece de onlardan bir tanesiydi. Euroleague'de Final 8 için grup lideri olarak emin adımlar ile ilerlerken lanetler peşimizi bırakmıyor.
Bugün ajanslara düşen haber herkeste epey bir şok etkisi yarattı. Öncesinde Ümit Avcı'nın patlattığı "Diana Taurasi'de doping çıktı" haberi, bugün tam manasıyla çürüdü. Herkes haber ilk patladığında, "nasıl olur, zaten dünyanın en iyi basketbolcusu, İstanbul Üniversitesi maçında neden doping yapsın ki ?" gibi sorulara mantıklı cevaplar cevap aramaya çalışıyordu. Doğrusunu söylemek gerekirse aklın aldığı mantıklı bir cevap da bulamıyordu kimse. Bi ara "bu madde Amerikada yasaldı, ondan aldı" gibi haberler de çıktı. Bugün gelinen nokta ise Doping merkezi Gençlerbirliğinden Orhan ve oyuncumuz Taurasi'nin raporlarını geri çekmiş. (Bir de Ceyhan'lı Monique Coker da olabilir yanılmıyorsam)
Artık gönül rahatlığı ile yazabiliriz ki, şampiyonluk yürüyüşü başlamıştır. "Şampiyonluk" kelimesini bu kadar erkenden telafuz etmek istemezdim ama, 4 haftadır görünen mücadeleye bakılınıca bu takımın bu yola baş koyduğunu net bir şekilde söyleyebiliriz. Devre arasının ardından kupada Yeni Malatyaspor'a yenilip dibe vurduktan sonra toparlanabilmek kolay bir iş değildir. Ne olduysa oldu, Azizcilin mi, Aykut Kocaman'ın oyunculara karşı olan tavırlarındaki değişiklik mi, futbolcuların inanması mı, yoksa hepsi bir araya mı geldi bilemiyorum ama, 4 maç itibari ile görünen tablo bu takım sezonu ilk 2 sıradan birinde bitirecek, umarım bu şampiyonluk olur.
Fenerbahçe futbol takımı, ligin 2. yarısının başlaması ile birlikte olumlu anlamda bambaşka bir hava yakalamış vaziiyette. Çok güzel oynamasak da deplasmanda gelen Antalya galibiyeti, ardından savaşarak - gücünün tamamını ortaya koyacak mücadeleyi göstererek kazanılan Trabzonspor maçı, en son olarak da "acaba bunların devamı gelecek mi ?" diye endişelendiğimiz ve endişelerimizi boşa çıkarıp bizleri umutlandıran, geriye düşmemize rağmen deplasmanda 2 fark ile kazanılan bir Manisa maçı. Takımda gözle görülür bir şekilde bir değişme var. E peki transfer de yapılmamışken, ne değişti bu takımda ?
Bir başka Galatasaray galibiyeti ile daha sizlerle birlikteyiz. Bu blogda daha bir kaç yazı öncesinde, "ezeli rekabetin keyfi kaçıyor" demiştik, hatta bu yazıda da büyük farklarla kazanılan Fenerbahçe - Galatasaray derbilerinin çok tadı tuzu olmadığını, kafa kafaya giden maçları kazanmanın daha çekici - cazip geldiğini ve daha mutlu ettiğini belirtmiştik. Bugünkü maç bize cazip gelmekten öte resmen acı çektirdi. 24 sayıya kadar çıkardığımız farkı koruyamayarak maçın son periyodunu adeta ızdırap içerisinde takip ettik. Başa baş dediysek de bunu demedik. Dolayısıyla yazının başlığı acılı oldu.
